2022-04-20

Op weg naar Bosnië met Openbaar Vervoer.

Terwijl ik een Reisbericht schrijf over mijn bezoek aan Bosnië, zit ik alweer in de trein om iemand die ik bij een laatste reis heb ontmoet, thuis te gaan opzoeken.

Al 2 jaar geleden had ik de eerste plannen om Bosnië te bezoeken, wat helaas door corona keer op keer uitgesteld moest worden. Nu eindelijk april 2022 was het dan mogelijk, al bij het organiseren van de reis met Openbaar Vervoer merkte ik dat het niet makkelijk zou worden. Directe verbindingen naar Bihac zijn er niet met trein of bus, enige en snelste optie is met trein naar Zagreb, dan daar bus pakken die je bij de grens afzet, vanwaar je dan door grens loopt en een taxi belt die je de laatste 20 kilometer naar Bihac brengt. Op de heenreis ging het al snel mis met de aansluitingen, kwam die dag niet verder dan München en kreeg op kosten van de Deutsche Bahn een Hotel aangeboden en nieuw ticket voor de volgende dag. De volgende morgen om 7 uur begonnen we met frisse moed aan een nieuwe poging, dit keer lukte het en kwam trein netjes rond ca 17 uur aan in Zagreb. Inchecken Hotel, buskaartje voor volgende dag kopen en dan naar het centrum om een lekker hapje te eten. Zagreb heeft een gezellig centrum met veel terrasjes, die vanwege het mooie weer ook zeer goed bezet waren. Omdat de bus eerst volgende middag ging en ik zodoende kon uitslapen, avond met zeer goed eten en bier voor een spotprijs doorgebracht.

De volgende dag om 14:15 uur vertrok de bus vanaf het busstation in Zagreb, naar Granični prijelaz Izačić (grens Kroatië/Bosnië).
Deze ca 140 kilometer ging ook door het Nationaal park Plitvicemeren, fantastische uitzichten onderweg die zorgde dat de tijd toch snel voorbij ging. Na bijna 4 uur kwamen we aan bij de grens, stempel in paspoort en doorlopen. In tegenstelling tot wat mij verteld was stonden er geen taxi’s, ben dus maar naar volgende dorpje 2 a 3  kilometer verderop gelopen en daar bij supermarkt naar telefoonnummer van een taxibedrijf gevraagd. Tegen 19.30 uur kwam ik dan aan in Bihac, waar ik een hotel direct aan de rivier UNA en in het centrum had geboekt.

Waarom neem ik het Openbaar Vervoer en ga niet met auto of vliegtuig, vragen mensen die ook al eerdere reisberichten hebben gelezen.
Een trein is indien lang vooruit geboekt zeker de goedkoopste optie, als je het met vliegen of auto vergelijkt. Maar voor mij niet het belangrijkste punt, het zijn vooral de gesprekken en informatie die je onderweg al krijgt door met de trein te reizen die zeer interessant zijn en vaak onmisbaar voor het hele verhaal. Ook deze reis was dat zeker weer het geval, doordat er een Kroatin en een Griekse in mijn treincabine zaten. 

In het Hotel werd ik zeer vriendelijk ontvangen, vertelde me de mogelijkheden en dat ik voor ontbijt terecht kon bij een restaurant 200 meter stroomafwaarts. In het gesprek met de eigenaar werd mij al snel duidelijk , dat ondanks dat je vanaf de grens overal moskeeën ziet, ze hier NOG zeer relaxed omgaan met de ramadan. Ook toen ik het centrum van Bihac inging, zag ik op de terrassen overal mensen zitten met iets te eten of drinken nog voor zonsondergang. 

Morgen deel 2 
Wil je me steunen !