2022-04-06

Het gevoel van veiligheid in #Lviv, groter dan in #Amsterdam.

Op mijn weg terug naar het centrum van de stad, kwam ik lang een kerk waarvoor mensen tweedehands spulletjes op een kleedje aan het verkopen waren. Armoede die overal zichtbaar is, het toeristische Lviv is voor veel Oekraïners een dure stad. Eerder zag ik ook dat in lokalen daklozen werden gedoogd, wanneer ze met hun eigen drankje en eten aan een tafeltje gingen zitten. 
In het centrum was het weer enorm druk , vooral in de winkeltjes waar telefoons en computers werden verkocht. 

Ineens viel mijn oog op een groepje soldaten,  op ca 50 meter van het monument van Taras Shevchenko. Iets wat ik daarvoor ook al had gezien, en behalve mijn aandacht ook dat van anderen trok. Maar iedereen deed dat op een veilige afstand, en wilde vooral niet opvallen. Het groepje soldaten hield een jonge man onder schot , en één van de soldaten was met hem in gesprek en controleerde daarbij de papieren. Toen ze na een tijdje de jonge man weer lieten gaan, liep ik naar een andere toeschouwer en vroeg of hij wist wat dit betekende. Het bleek de angst voor Russische spionnen te zijn, nu begreep ik ook waarom als ik uitgebreid en op m’n gemak foto’s aan het maken was, er anders als normaal werd gekeken door mensen die langsliepen. Of er in Lviv al spionnen waren opgepakt , daarvan wist deze meneer die gelukkig wel goed Engels sprak niets af.

Op weg naar een restaurant dat ik smorgens al had gezien, ging de telefoon en was het Alex uit Odessa. Hij was goed aangekomen, het was nog relatief rustig en hij wilde na een dagje bijkomen met zijn 62 jaar zich toch bij het leger gaan melden. Dat was de laatste dag dat het rustig was in Odessa , inmiddels trokken de Russen rond Kiev weg en werd de stad waar Alex verbleef steeds vaker doelwit van bombardementen. Vanochtend voor ik aan dit stuk begon te schrijven , had ik nog telefonisch contact met Alex. Opnieuw nodigde hij mij uit hem te bezoeken in Odessa en vanuit daar verslag te gaan doen, dit gaat helaas niet omdat ik voor volgende week al bezoek andere hotspot in de agenda heb staan. Verder liet hij weten dat het Leger hem had afgewezen, daarom zijn busje ging repareren om indien situatie zou verslechteren toch opnieuw de stad te verlaten. In de stad zijn mensen bang dat het een tweede Marieopol gaat worden, er heerst wel een enorme eensgezindheid om de stad te verdedigen. 

Aangekomen bij het restaurant bestelde ik een Oekrains Nationaal gerecht “Courqette Pannekoekjes” met daarbij een glaasje wijn, bleek ik in een restaurant beland waar geen alcohol werd geschonken en genoegen moest nemen met een glaasje water🤣 Het gerecht smaakte uitstekend, iets wat wij die courqette in de tuin hebben zeker ook thuis zullen nakoken. Op weg naar het Hotel liep ik een souveniers winkeltje binnen, vooral mijn mensen thuis niet vergeten die me al jaren ondersteunen en het toch maar goedvinden dat ik hierin veel tijd steek. De verkoopster gaf aan dat de verkoop door wegblijven toeristen aanzienlijk was gedaald, ze na sluiting bij uitbraak oorlog enkele dagen later besloot toch weer te openen. Ze heeft nooit over vluchten nagedacht, die keus heeft ze als kleine zelfstandige niet. De kosten gaan door, en zeker in Lviv zijn de huren behoorlijk hoog. Dat ze door te blijven een goede keus had gemaakt, lieten haar vrienden en familie zien die of al weer terug waren of erover nadachten. Ze was de eerste die optimistisch was over de toekomst van Lviv, maakte zich geen grote zorgen meer dat de Russen nog naar hier kwamen. Wel hoe ze het financiel zou gaan redden, ze moest omdat de omzet niet hoog genoeg was haar spaargeld aanspreken. Ik kocht een paar kleine geschenkjes, hoopte dat ze gelijk kreeg en de toeristen ook weer zouden terugkeren. 

Die avond zo rond 21.uur was de eerste keer dat ik het Lucht-Alarm hoorde, wist dat het kon gebeuren, bleef gewoon doen waarmee ik bezig was, hoorde op straat dat anderen dat ook deden. Het eerste alarm duurde ca een kwartier en na ca 10 minuten rust, kwam een tweede alarm en werd er ook via de luidsprekers een tekst meermaals herhaald. Omdat ik de taal niet spreek, heb ik daarom geen idee of de tekst genderneutraal was en wat er precies gezegd werd. Maar ondanks alles, voelde ik me in deze stad veiliger dan in Amsterdam of andere Nederlandse steden. Hoef me niet te beveiligen en kan zonder dat moslims me lastig vallen, bedreigen of aanvallen door de stad bewegen of op terrasje zitten. Heerlijk ook dat straatbeeld, waar je het gevoel weer voor even krijgt dat deze fascistische islam ideologie niet bestaat.

Morgen meer
Wil je me ondersteunen