2024-06-23

Op Lampedusa heeft geen omvolking plaatsgevonden!

Oktober 2021 was de laatste keer dat ik Lampedusa bezocht had, en door allerlei verschillende berichten op sociale media besloot ik opnieuw een bezoek aan het eiland te brengen. Dit eiland bezoeken is overigens geen straf, als ik moet kiezen tussen alle hotspots die ik de laatste jaren bezocht heb, is dit eiland met zijn fantastische stranden, baaien en atmosfeer wel mijn favoriet. De reis begon al met vertraging van de vlucht naar Palermo, die niets te maken had met de politiecontrole die ik onderging bij de gate, bij 2 uur overstaptijd leek dit een enorm probleem te worden. Ook omdat de rest van de dag de vluchten van Palermo naar Lampedusa waren uitverkocht, zou er dan alleen de mogelijkheid zijn om met de veerboot de oversteek te maken. Dat zou het verblijf op het eiland met een dag verkorten. Om 10.20 uur raakten de banden van het vliegtuig de grond van Palermo, ik kende de weg op dit vliegveld door eerdere tussenstops, dus kon ik iets na half elf gelukkig aansluiten in de rij die begonnen was met boarden voor de vlucht naar Lampedusa en bleef de overtocht met de veerboot me gespaard. De vlucht duurt een uur, een enorm verschil met de veerboot die 10 uur nodig zou hebben gehad.

Op Lampedusa aangekomen, stond het vervoer naar het hotel klaar en werd ik daar super vriendelijk ontvangen. Nadat ik me had opgefrist en in de haven lekker wat had gegeten, liep ik naar het migrantenkamp om te kijken of er veranderingen hadden plaatsgevonden. Dat was niet het geval, de situatie was nog hetzelfde. Het kamp was nog steeds volledig afgesloten, men wilde, net als toen, geen pottekijkers, en vanwege mijn internationale registratie bleef ik de eerste dag liever onopgemerkt en op afstand. Het was een lange dag geweest, om 2 uur ‚s nachts van huis vertrokken, dus ging ik vroeg naar bed om de volgende dag fit te zijn. 

De volgende ochtend, na het ontbijt, liep ik richting de haven. En daar zag ik dat een boot van de kustwacht net een groep migranten had gebracht, die werden geholpen door het Rode Kruis en medewerkers van andere hulporganisaties. In 2021, toen ik op het eiland was met een documentairemaker, hadden we wel de bootjes gezien van migranten die aankwamen, maar niet de migranten zelf. Dat dit nu wel het geval was, ondanks dat het vrij stil is in de media rond Lampedusa, gaf mij het gevoel dat ik wel eens veel bootjes kon gaan zien. En ik zal niemand groot nieuws vertellen dat het hier vooral om donker gekleurde jonge mannen uit Afrika ging, ook de rest van de week, zelden vrouwen en kinderen gezien. Logisch is het dat als er al sinds vele jaren hordes illegale migranten naar het eiland komen, alles aan wal goed georganiseerd en ordentelijk verloopt om de illegalen zo snel mogelijk uit het zicht in het kamp te krijgen. Om de twee bussen volgeladen te krijgen na aankomst, duurde het in de regel maximaal een half uur. De kustwacht was ondertussen alweer uitgevaren, blijkbaar met informatie dat er nog meer illegalen onderweg waren. Tegelijk lag in een ander deel van de haven de veerboot, elke morgen rond 9 uur kwam deze uit Porto Empedocle (Sicilië) aan. Op weg daarheen en ook om de “Gate of Europe” te bezoeken, het monument ter nagedachtenis aan de dood van illegale migranten, zag ik de bussen die net de migranten naar het kamp hadden gereden, van boven komen en naar de veerboot rijden. Aangekomen op de locatie waar ik van boven goed kon zien en filmen wie er allemaal met de veerboot meeging, reden de twee bussen net weer leeg weg. In eerste instantie dacht ik te laat te zijn aangekomen, maar tegelijk zag ik dat het Rode Kruis op een tafel pakketjes neerlegde, mijn vermoeden dat er nog meer kwamen werd al snel bevestigd door het arriveren van een bus. De illegalen liepen ongeveer 100 meter vanaf de bus eerst langs bij het Rode Kruis, kregen daar proviand voor de 10 uur durende reis en werden op de boot naar een apart gedeelte gebracht waar ze door de Carabinieri werden bewaakt. Dus aan de ene kant van de haven kwamen net nieuwe illegalen het eiland op, aan de andere kant werden illegalen naar Sicilië gebracht, het spreidingsbeleid zoals staatssecretaris Eric van der Burg ook graag in Nederland ziet. Daarmee wordt voorkomen dat het kamp op het eiland overvol raakt, linkse moraalridders de publiciteit kunnen zoeken over de vreselijke omstandigheden, en kan je doorgaan met het beleid dat de ene “Omvolking” noemt en de ander “Demografische Verandering”.

Wat zich hier vanochtend afspeelde, zag ik later in de week vaak gebeuren. De veerboot voor het transport naar Sicilië kwam elke morgen en het aankomen van bootjes met illegalen zag ik meermaals dagelijks. Soms waren het er een paar, soms waren het er tientallen tegelijk. Vaak zat ik op een grote oranje bank, die bij de ingang van de baai stond, waarvandaan je langs de bijna gehele kustlijn kon kijken, en zo al kustwacht etc van ver zag aankomen. En dat het ’s nachts ook doorging, was wel duidelijk als je soms ineens meerdere boten van de kustwacht tegelijk op snelheid de haven zag uitvaren. Maar ook op de dag dat ik het eiland verliet en om 5 uur ’s ochtends met een busje dat mij naar het vliegveld bracht langs de haven reed, was er al drukte van het Rode Kruis, enzovoort, en stonden de bussen klaar. Lampedusa is op dit moment, en dat maken de absolute cijfers sinds Meloni aan de macht is duidelijk, niet meer de hotspot qua aantallen die het was. Maar dat hier dagelijks nog velen aankomen, kon ik met eigen ogen zien. Het meest spectaculaire gebeurde toen ik ’s middags in een restaurantje in de baai zat te eten en drukte zag bij de aankomstplek van illegalen. De bussen kwamen eraan, maar ik kende het ritueel nu al, dus zag geen noodzaak om mijn eten te laten staan. Iets later hoorde ik een helikopter, niets ongewoons, die de kustwacht begeleidde. Maar toen ik ineens een tweede helikopter op misschien 15 meter hoogte boven het water zag, begonnen niet alleen ik, maar ook andere gasten en het personeel hun aandacht te vestigen op wat daar gebeurde. Ik zag twee snelle boten, de een groter dan de ander, die probeerden uit de greep van de helikopter te komen. Deze vloog vooral boven de grotere boot. Ik kan me goed voorstellen dat het geen pretje is om in die boot te zitten met een helikopter die voor veel wind en waarschijnlijk ook water zorgt. Even dacht ik dat de boten misschien toch zouden ontsnappen, ze waren kort uit het zicht. Maar blijkbaar kwam bij de illegalen snel het besef dat ze op een kansloze missie waren, en ik zag ze weer de bootjes die nu wel richting haven vaarden. Ik besloot toen toch maar wat sneller te eten en te betalen om te gaan kijken naar wat er aankwam. Het bleken er tientallen te zijn en er waren 4 bussen nodig. Deze keer zag ik ook een paar vrouwen en kinderen ertussen staan, maar nog steeds bijna uitsluitend donkere Afrikanen. Nog een paar Italianen stonden kort te kijken, maar zoals ik eerder had geconstateerd, interesseerde het normaal eigenlijk niemand wat er in de haven gebeurde. De actie met de helikopters zorgde voor meer aandacht dan normaal, omdat zoiets eigenlijk verder op zee gebeurt.

Je zou verwachten dat als er de laatste jaren honderdduizenden illegalen op een eiland van 20 km² zijn aangekomen, minimaal een straatbeeld te zien zou zijn zoals we dat aantreffen in onze grote steden, met de helft allochtonen. Het tegendeel is waar: je komt hier zelden een allochtoon tegen, het straatbeeld is autochtoon. Zo heb ik bijvoorbeeld ook maar één keer een hoofddoek gezien. Dat de illegalen het kamp niet mogen verlaten, is een enorm pluspunt. Ik heb altijd al onbegrijpelijk gevonden dat dit in Nederland wel mag: mensen van wie je niet weet wie ze zijn en wat ze willen, loslaten op je eigen bevolking is absurd. Het opsluiten van de illegalen zorgt ervoor dat er geen overlast is, geen stijging van de criminaliteit buiten het kamp, enzovoort. Hoewel wij Lampedusa gelijk associëren met “illegalen”, is het voor veel Italianen een fantastisch vakantieparadijs. Andere toeristen komen er maar weinig, het aantal was altijd al gering, en het beeld dat er in de rest van de wereld van Lampedusa is, is geen positieve reclame. Ik kan het echter echt aanraden aan iedereen. Het is zeker niet goedkoop, ook omdat er geen directe verbinding is, maar wie van lekker eten, mooie baaien en stranden houdt, schildpadden en dolfijnen wil zien, zal zich hier echt thuis voelen. Het is behalve dan de imago schade echt fijn voor de eilandbewoners en toeristen dat het eiland niet naar de knoppen is geholpen door de massale toestroom van migranten. Door zijn ligging op ongeveer 100 km van Tunesië zal het altijd een aantrekkingskracht blijven behouden. De Italiaans overheid laat door haar optreden zien dat het lot van de bewoners voor hun belangrijk is, alles wordt gedaan om de overlast zo klein mogelijk te houden. Daar kan de overheid in Nederland een voorbeeld aan nemen, aangezien veel bewoners rond een AZC zich hier een tweederangsburger voelen en de staatsecretaris niet eens voor meer politie in bijvoorbeeld Ter Apel kan zorgen.
Zal dit jaar zeker nog een hotspot bezoeken, in moment staat nog niet vast welke dat zal zijn, hou daar zeker de actualiteit voor in de gaten.