2022-05-04

Op de televisie geen oorlogsbeelden, maar Kerkdiensten!

De mensen vergeten in moment sowieso graag even alles, één van de belangrijkste feestdagen het “Orthodoxe Pasen” staat voor de deur. In de hele stad staan voor de kerken bij tafels waar je het eten voor deze dag kan laten zegenen, mensen in de rij om dit te laten doen. De volgende dag was ik uitgenodigd bij een familie die in het trappenhuis van Alex wonen, wat goed 200 meter van de plek is waar de raket insloeg. Na een goed ontbijt en stukje door de Stad te lopen, kwam Alex me ophalen om samen een paar kadootjes te kopen om als dank voor de uitnodiging aan de Gastfamilie te kunnen geven.

Onderweg maakten we eerst een tussenstop bij Samwel, een Armeniër die al twee keer voor oorlog was gevlucht en nu sinds ca 8 jaar in Odessa woonde. We gingen in het hofje zitten, waar alle buren die langskwamen ons “Vrolijk Pasen” wensten. Samwel liet eerst zijn Duitse Boxer zien, daarna de kippen en sprak toen over de problemen rond voedsel voor zijn andere 7 honden. De honden waren ook één van de argumenten waarom hij niet weer wilde vluchten, na eerder als jongetje uit Armenie en voor ca 8 jaar uit de Donbas te zijn gevlucht. De oorlog tussen Armenië en Azerbaijan bracht ons op het onderwerp “islam”, daar waren Samwel en Ik het 1000% met elkaar eens. Ook hij noemde de islam als een zeer groot gevaar, had geen goed woord over voor deze oorlogszuchtige ideologie, en zei dat Erdogan geen haar beter was dan Poetin. Ondertussen had zijn vrouw koffie gemaakt, liet Samwel me nog wat video’s van zijn honden zien en spraken we af voor de volgende dag.

Nadat we Samwel verlieten, gingen we eerst nog langs de plek waar de dag ervoor, de raket die we zelf ook hadden gehoord was ingeslagen. Tot mijn verbazing mocht dit wel door iedereen worden gefilmd, terwijl een selfie in de stad met zandzakken op de achtergrond strengstens verboden was. Over de slachtoffers werd ook allerlei informatie meegedeeld, natuurlijk vooral benadrukt dat onder de slachtoffers een moeder en haar kind van 3 maanden zaten. Wel werd verteld geen directe locatie te melden, waarom werd mij duidelijk door informatie die ik van derden kreeg. Sta je zelf bij een plek waar zoiets verschrikkelijks is gebeurt en 8 mensen om het leven zijn gekomen, is dat toch wel anders dan als je beelden op televisie ziet. Mij werden twee interessante zaken over het gebouw verteld, ten eerste dat hier een bedrijf gevestigd was geweest dat wel een militair belang had, maar ook dat het flatgebouw huisnummer 5 had en achter ons nr 5A het politiebureau was. 

Laat duidelijk zijn dat ik deze oorlog afkeur en geen enkel argument zoek, die goedkeuring aan deze oorlog geeft. Maar bij het beeld dat ik voor me zag, een flatgebouw waar een paar appartementen waren verwoest , kon ik geen enkel argument vinden waarom men dit flatgebouw als doel had uitgezocht. De informatie die mij ter ore kwam gaf mij op dat moment de indruk dat Russen nog beschikten over oude informatie dat er een bedrijf was gevestigd, of men het verkeerde huisnummer had getroffen. Een dag later kreeg ik een derde vermoeden, maar daarover later meer.

Gingen langs het politiebureau wat behoorlijk gebarricadeerd was en beveiligd werd, naar de flat van Alex om niet te laat bij Paasdiner te komen.
De huisdeur ging open en de dame des huizes vloog me om m’n nek , en ook de andere aanwezigen waren enorm vriendelijk, ik blijf herhalen hoe gastvrij het Oekraïense Volk is. 

Naast Alex sprak ook nog Joeri een aardig woordje Engels, dit was fijn omdat er van beide kanten veel vragen en Interesse was. Ook al wilde eigenlijk niemand het land verlaten , was er toch ook vraag naar de verschillen per land die Oekraïners opving. Ik maakte ze duidelijk dat het enorm warme welkom dat ze in Europa kregen, geen normale zaak was bij mensen die “asiel” in de EU vroegen. Dat er bij groepen die voor de Oekraïners kwamen en welke ook nu van deze stroom misbruik maken, er een groeiende weerstand is onder de Europese bevolking. Er door de jaren heen gebleken is dat grote delen en dan vooral mensen uit islamitische landen, niet bereid zijn te integreren en bovenaan lijstjes als het gaat om werkloosheid of criminaliteit staan. Een argument waarom Polen en Hongarije in tegenstelling tot nu bij de Oekraïners, bijna geen gelukzoekers hebben opgenomen de laatste jaren. Al gauw bleek ook hier aan tafel, dat islam aanhangers niet echt geliefd waren.

Na een fantastische middag waar mensen hun verhaal, hun traditie en religie lieten zien en er over vertelden, zonder mij ook maar iets te willen opdringen, nam ik afscheid en dronk in Café Central nog een afzakkertje eer naar mijn hotel te gaan.

Morgen meer.
Wil je me steunen.